Hanoi, een street food experience...

Waren we gisteren nog wat voorzichtig en terughoudend in onze benadering van de Vietnamese hoofdstad, vandaag vliegen we er dubbel en dik in! Het matig ontbijt (wat een bedompte breakfast room zeg!) kan ons enthousiasme niet drukken: wij gaan Hanoi te voet verkennen, Peggy heeft via Lonely Planet een wandeltocht geselecteerd die ons de meest pittoreske plaatsen van de oude stad zal laten zien.  Langsheen de oudste nog bewaard gebleven stadspoort gaan we de wijk van de slagers binnen en we verbazen ons over het toch wel aparte aanbod hier: kippenpoten (het onderste deel welteverstaan), koeiensnuit, varkenspoot, varkensoor, koeienstaart, stierenballen (de stier is nu os geworden bedenk ik me, maar of hij dat als een promotie ervaart is maar de vraag), stieren- of ossenlul, ja ik bemerk zelfs oogballen in een mandje (van onduidelijke herkomst overigens). Hallo? Is een biefstuk of kotelet hier niet aan de orde? "Wie eet dat allemaal op, zeg?" vraagt Peggy zich luidop af en ik zwijg wijselijk over de twijfelachtige oorsprong van die heerlijke ietwat gelei-achtige bouillonsoep van gisteravond...

Nauwelijks zijn we de 'rue des bouchers' uit of we belanden in de 'rue des pecheurs'. Vis, vis, verse vis! Die zopas gevangen is! Het is nog een understatement, want in allerlei plastic bassins drijven levende maar lusteloze vissen. Verser vindt je niet... Af en toe wordt er één uitgehaald en zonder veel omhaal in mootjes gehakt. Michel Vandenbossche van Gaia is duidelijk veraf... De koppen worden gescheiden en overlangs in twee gesneden en samen met de staarten in een mand gekieperd die door een jong kereltje op de scooter wordt weggevoerd (ik kan al raden waar die scherpe smaak van chinese vissaus vandaan komt...). De moten worden in een papier gedraaid en verkocht. Een oud vrouwtje zit een berg garnalen te pellen waarbij de schalen worden apart gehouden om te drogen, een lekkernij in Hanoi!

's Avonds maken we kennis met Ben, een twintigjarige student uit Hanoi, hij zal ons rondleiden voor wat hij noemt een 'street food experience'. Hond heeft hijzelf nog nooit gegeten, en ook kikkerbilletjes en slangen vindt hij maar niks... "Waarin gaat die ons dan eigenlijk begeleiden?" vraag ik me af, maar - o neen - Ben blijkt het oude Hanoi op zijn duimpje te kennen. Hij troont ons mee voor 'nem, the best springrolls in town' en die zijn inderdaad heerlijk. Er zijn twee soorten: goi cuon (dun rijstdeeg met vlees of krab en verse groenten en kruiden erin gerold) en nem ran of cha gio, gefrituurde gevulde rolletjes dus ietwat vetter maar nog steeds best verteerbaar lékker.

Even later stoppen we om een pho te eten, Vietnamese soep met kip en noedels. We zitten op de stoep, aan die typisch lage plastic krukjes ( allemaal van hetzelfde fabricaat, iemand heeft hier goed geld verdiend en dient nooit meer street food te eten), het lukt me nog nét om te zitten en de soep op te eten... Aan een broodjeszaak staat een lange rij aan te schuiven voor een Banh mi broodje maar Ben passeert iedereen onverstoord en gaat gewoon vooraan bestellen. Toch ietwat gegeneerd (vooral Peggy, ik vind het fántástisch maar dat is te wijten aan mijn slecht karakter) gaan we het iets verderop nuttigen bij een 'pop up bar'. Een vriendelijk vrouwtje, leeftijd onduidelijk, heeft zich met één vat bier en een soort tapsysteem geposteerd op de stoep tussen een bar en een minimarket, 8 lage krukjes vervolledigen de 'bar'. We eten de warme broodjes met een vulling van gegrilld varkensvlees en.... nog wat dinges. Het bier is fris, tot mijn verbazing, en smaakt naar nóg. Voor de prijs (70 eurocent) moet je het niet laten en dorst lijden is een onrecht!

Innerlijk gesterkt vervolgen we ons pad tot Ben plots een steegje in gaat, duisternis alom, trapje op trapje af. Her en der staan de deuren open en kijken we de woonkamer binnen waar Vietnamese gezinnen samen hun avondmaal eten, op de grond of op de scooter... De TV staat aan uiteraard, en als we binnenkijken (ja zeg, je kán gewoon niet anders...) begroeten ze ons in koor "hello!  hello!".  De woonkamer blijkt tegelijkertijd keuken, living, eetkamer én slaapkamer te zijn want die ruimte van 5x5m is het héle huis...Ze verkiezen blijkbaar hier te blijven ook al probeert de regering hen naar de buitenwijken van Hanoi te verhuizen. Maar... Wie in de oude stad woont heeft een prioritair inschrijvingsrecht aan de universiteit en dat is hen heel wat waard! 
We eindigen onze queeste met een gevulde rijstpannenkoek en tenslotte een Vietnamese koffie aan het meer.

Honger lijden zal er de volgende drie weken alvast niet bij zijn...!